Ik ben Mélanie Struik, kunsthistorica en communicatiespecialist.
Op Mélanie kijkt kunst geef ik je onverwachte perspectieven op kunst en kunstenaars, toen en nu.
Ga je mee?
Heb je dat ook? Dat je in een museum rondloopt en eigenlijk niet zo goed weet waar je naar kijkt? Dat je niet veel verder komt dan iets mooi of lelijk te vinden? Dat er op de bordjes naast een kunstwerk wel iets staat, maar dat het zo summier is dat het aan jouw beleving weinig toevoegt? Dat je eigenlijk meer zou willen weten?
Ik had dat ook, jarenlang. Ik werkte als zelfstandig gevestigd communicatieadviseur. Ik ging graag naar het museum, dat was vaak een fijn rustpunt in een hectisch leven vol gezin en werk. Ik las er over, gebruikte de audio-tours, pakte soms een rondleiding mee, maar bij een volgende tentoonstelling over een zelfde onderwerp was ik bijna alles weer vergeten: ik hoorde de klok wel luiden maar wist niet meer waar de klepel hing.
‘Een studie kunstgeschiedenis, dat heb ik nodig, dat ga ik doen als ik met pensioen ga’, dacht ik. Maar het liep anders. In 2010 stokte - onder invloed van de financiële crisis - de opdrachtenstroom binnen mijn communicatieadviesbureau. Nieuw communicatiewerk was niet te vinden. Ik besloot toen om niet te wachten tot mijn pensioen en startte op mijn 55ste met de studie kunstgeschiedenis in Leiden. Het werd een geweldige tijd waarbij vele luikjes in mijn hoofd open gingen. Ik had vele ‘ooooo, zit dat zo’ momenten, mijn inzicht in en daarmee de beleving van kunst nam enorm toe en daarmee mijn plezier.
De achtergrondkennis leidde tot een nieuwe en betere manier van kijken naar kunst. Wist je bijvoorbeeld dat de Westerse schilderkunst vanaf de middeleeuwen stoelt op de wens van de mens om zichzelf en zijn omgeving zo natuurgetrouw mogelijk weer te geven? Mensfiguren werden in de middeleeuwen op schilderijen nogal stijfjes en zonder diepte afgebeeld, ze waren zo plat als een dubbeltje. In een lange periode van ontwikkeling weten schilders uiteindelijk de illusie van volume en diepte te suggereren: 2D wordt 3D.
Hoe spannend kan het zijn om die ontwikkeling te zien in schilderijen. En wist je bijvoorbeeld dat er concurrentie bestond tussen de schilders en de beeldhouwers in de 15e /16e eeuw over wie het beste de suggestie van 3D kon weergeven? Er zijn prachtige staaltjes van deze ‘strijd’, met wisselend succes voor beide disciplines, soms zelfs in het voordeel van de schilders. Dat klinkt raar maar toch is het zo. En zo zit de kunstgeschiedenis vol mooie verhalen.
In 2018 sloot ik mijn Master af in Amsterdam. En nu heb ik één doel: kunst - oude èn hedendaagse - toegankelijk te maken voor iedereen. Daarvoor ben ik deze website gestart: om jouw kunstbeleving èn museumbezoek te verrijken. Ga je met me mee?